دين و اسطوره و بررسی جایگاه و کارکرد اسطوره (گفت‏وگو با دكتر ميرجلال‏الدين كزازى)|teach-plus
به وب سایت دانلود و دریافت فایل های درسی آموزشی خوش آمدید اکنون مشخصات فایل دين و اسطوره و بررسی جایگاه و کارکرد اسطوره (گفت‏وگو با دكتر ميرجلال‏الدين كزازى)را مشاهده می نمایید

⚡دانلود

فرمت فایل: word

تعداد صفحات: 47

استاد ميرجلال‏الدين كزازى به سال 1327 خورشيدى در خانواده‏اى فرهيخته در شهر كرمانشاه زاده شد و تحصيلات خود را تا دريافت ديپلم طبيعى در همين شهر گذراند و در سال 1346 به دانشكده ادبيات و علوم انسانى دانشگاه تهران راه يافت و كارشناسى و كارشناسى ارشد را در رشته ادبيات فارسى در اين دانشكده سپرى كرد . وى سال‏ها پس از اين درسال 1369 درآزمون دكترى ادبيات فارسى شركت جست وبا رتبه‏اى‏بالا دردانشگاه تهران پذيرفته شدودرسال 1371 ازپايان‏نامه خود با عنوان «رؤيا، حماسه، اسطوره‏» دفاع كرد .

دكتر كزازى از آغاز نوجوانى دل در گرو دنياى دل‏انگيز ادب پارسى داشته و همواره در كار آفرينش آثار منظوم و منثور بوده است . پاى‏بندى وى به واژگان كهن اما دلنشين پارسى درى پرآوازه و ستودنى است . وى از سال 1354 تاكنون در شمار معلمان فرهنگ و ادب در اين مرز و بوم بوده و هم‏اينك دانشيار دانشگاه علامه طباطبايى است .

استاد با چند زبان اروپايى و از همه بيشتر زبان فرانسه آشناست و در جهت گسترش فرهنگ ايران‏زمين سفرهايى چند به كشورهاى مختلف داشته كه در مهم‏ترين و درازمدت‏ترين آنها مدتى را به عنوان استاد مدعو در دانشگاه بارسلون به تدريس ادب فارسى اشتغال ورزيده است .

از ايشان آثار پرشمارى در قالب تاليف، ترجمه، و تحقيق و تصحيح به چاپ رسيده است كه برخى از آنها از اين قرارند: در درياى درى; ازگونه‏اى ديگر; مازهاى راز; زيباشناسى سخن پارسى 1 و 2 و 3; رؤيا، حماسه، اسطوره; ترجمه تلماك; و تصحيح بدائع الافكار فى صنائع الاشعار; رباعيات خيام; ديوان خاقانى شروانى .

بى‏گمان اسطوره‏شناسى جايگاهى رفيع در بازشناسى فرهنگ‏هاى دينى دارد . به اقتضاى كار تخصصى نشريه، مناسبت دارد كه در سرآغاز كار، تعريف جناب‏عالى را از اسطوره جويا شويم .

به نام خداوند جان و خرد . بدان‏سان كه ناگفته پيداست، سخن گفتن درباره اسطوره سخت‏به درازا مى‏تواند كشيد . من كوشش مى‏كنم تا سخت كوتاه، ديدگاه خود را درباره چيستى و ساختار اسطوره با شما در ميان بگذارم . اسطوره از نگاهى فراگير، گونه‏اى جهان‏بينى و سامانه ذهنى است كه آدمى نخستين تلاش‏هاى خود را در شناخت جهان با آن آغاز كرده است . اگر ما همين نكته را درباره اسطوره بپذيريم، يعنى بر آن باشيم كه اسطوره گونه‏اى جهان‏بينى است، گونه‏اى سامانه شناخت و ساختى فرهنگى است، پاره‏اى از لغزش‏ها در شناخت اسطوره از ميان خواهد رفت . من براى اين‏كه ويژگى‏هاى ساختارى اسطوره بيشتر نشان داده شود، گونه‏اى بخش‏بندى را كه بدان باور دارم، نخست‏بازمى‏نمايم . من برآنم كه همه تلاش‏هاى فرهنگى و ذهنى و انديشه آدمى را در درازناى تاريخ، از نگاهى بسيار فراخ و فراگير، مى‏توان به سه دوران بخش كرد: يكى را روزگار اسطوره مى‏ناميم; دو ديگر را روزگار فلسفه، و سه ديگر را روزگار دانش . به سخن ديگر، هركدام از اين روزگاران كاركرد و نقشى ويژه داشته‏اند در پروردن و پيش بردن آگاهى و شناخت آدمى از خويشتن و از جهان . من برآنم كه ارزش و كارآيى هركدام از اين سه روزگار يا سه شيوه شناخت در رسانيدن آدمى به آنچه مى‏جسته است - يعنى به شناختى از جهان و از خويشتن - باهم برابرند; يعنى ما نمى‏توانيم بگوييم كه براى نمونه، شناخت دانشورانه كه شناخت امروزين ما از جهان است، ارزش و كارآيى بيشترى از شناخت اسطوره‏اى مى‏تواند داشت . اين همان لغزشى است كه فراوان در آن افتاده‏اند و بسيار كسان به اين فريب دچار آمده‏اند; پنداشته‏اند كه روزگار اسطوره روزگار خامى و كودكى آدمى است; شناخت اسطوره‏اى شناختى است آغازين كه به كار نمى‏تواند آمد و . . . . اما من داستان را بدين‏گونه مى‏بينم كه ما به يارى هركدام از اين سه شيوه شناخت، سويى، رويى يا نمودى از جهان يا از خويشتن را مى‏توانيم ببينيم . يعنى جدايى و تفاوت در ميانه اين سه به همان شيوه شناخت‏يا روش‏شناسى در شناخت‏برمى‏گردد . ما بر پايه هريك از اين روش‏ها و شيوه‏هاى ويژه مى‏توانيم نمايى از جهان يا از خويشتن را ببينيم كه آن دو شيوه ديگر از نشان دادن آن نما ناتوان‏اند . به سخنى ديگر، درست است كه اين سه‏گونه شناخت‏سه روزگار جداگانه را پديد مى‏آورند، اما اين هرسه در راستاى يكديگرند، نه يكى پس از ديگرى . اين بخش‏بندى كه ما امروز بدان مى‏انديشيم، تنها از سر ناچارى است، يعنى يك بخش‏بندى تاريخى است . به سخن ديگر، در روزگاران سه‏گانه، هركدام از اين شيوه‏هاى شناخت‏بستر انديشه آدمى را مى‏ساخته است; يعنى يكى از آن نمودهايى كه ما مى‏خواسته‏ايم بشناسيم آماج انديشه و پويه‏هاى ذهنى انسان قرار داشته است . زمانى كه آن نمود جاى خود را به نمود ديگرى داده، شيوه شناخت ما هم از جهان دگرگون شده است . به سخنى ديگر، ما با هركدام از اين شيوه‏ها مى‏توانيم جهان را به گونه‏اى ديگر بشناسيم . اما هركدام از اين‏گونه‏ها در جاى خود ارزش و كارايى ويژه خويش را دارد، يعنى ما نمى‏توانيم بگوييم كه شناخت امروزين كه شناخت دانشورانه است، ما را از شناخت فلسفى يا شناخت اسطوره‏اى بى‏نياز خواهد كرد . من برآنم كه ما زمانى مى‏توانيم به شناخت ترازمند، كارا و راستين برسيم كه اين هر سه شيوه با يكديگر در كار باشند; يعنى به جاى اين‏كه يكى را به جاى ديگرى بنشانيم، از اين هر سه براى شناخت هر پديده‏اى بهره بجوييم .

جزییات بیشتر📜